Myśl Prymasa z "Kromki chleba"

Dekret o heroiczności Cnót

„Zawsze byłem przekonany o tym, że Duch Święty powołał Waszą Eminencję w wyjątkowym momencie dziejów Ojczyzny i Kościoła – i to nie tylko Kościoła w Polsce, ale także i w całym świecie. Patrzyłem na to trudne, ale jakże błogosławione wezwanie od czasów mojej młodości – i dziękowałem za nie Bogu, jako za łaskę szczególną dla Kościoła i Polski. Dziękowałem za to, że, «taką moc dał Człowiekowi» – i zawsze za to dziękuję”. (Z listu Jana Pawła II do Jego Eminencji Kardynała Prymasa wysłanego z Watykanu w dniu 30 października 1979 roku).

Te słowa wypowiedziane przez Świętego Jana Pawła II o samym Słudze Bożym Stefanie Wyszyńskim, w szczególny sposób przedstawiają jego posługę w Kościele Bożym. Jego trudne, ale bardzo szczęśliwe powołanie, ukazuje świętość życia i posłuszeństwo głosowi Ducha Świętego.

Instytut Prymasowski Stefana Kardynała Wyszyńskiego

Instytut Prymasowski Stefana Kardynała Wyszyńskiego został powołany do istnienia w 1957 roku przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Celem Instytutu jest zachowanie spuścizny i propagowaniem nauczania Prymasa Tysiąclecia poprzez prowadzenie działalności archiwalnej, redakcyjnej, wydawniczej, naukowej i edukacyjno-wychowawczej.

Aktualności

Powszechne powołanie do świętości
Zakończenie Nowenny o beatyfikację i kanonizację
sług bożych – naszych rodaków

Od kilku dni świątynia wasza w Rodzinie parafialnej pod wezwaniem Wszystkich Świętych modli się o beatyfikację i kanonizację naszych Rodaków. Chwalebny ten zwyczaj ma już tradycję. Przybywają tutaj kaznodzieje Boży, zainteresowani sprawą publicznej czci naszych Rodaków w świątyniach. Dzisiaj mamy zakończyć na rok bieżący nasze zgromadzenia modlitewne, aby wrócić do nich – jak ufamy – w roku przyszłym.

NAUKA KOŚCIOŁA O ŚWIĘTYCH OBCOWANIU

Dzieci Boże! Gdy myślimy o świętych, myśli nasze i uczucia kierują się bardzo daleko. Szukamy ich w niebie. Wierzymy, że nawet wtedy gdy nie odbierają jeszcze na ziemi czci publicznej, radują się już przyjaźnią dzieci Bożych i doświadczają „co nagotował Bóg tym, którzy Go miłują”. Chwalebne jest oderwanie się chociaż na moment od spraw tej ziemi i włączenie się w świętych obcowanie.
Słusznie czynimy patrząc w niebo. Nie możemy jednak zapominać o radzie, którą otrzymali Apostołowie śledzący Chrystusa odchodzącego do nieba. „Dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba” (Dz 1,11) Można przytoczyć jeszcze inny przykład, z Ewangelii. Gdy Chrystus był na górze Przemienienia, uczniowie wybrani – Piotr, Jakub i Jan – uszczęśliwieni odosobnieniem mówili do Niego: „Dobrze nam tu być, uczyńmy tu trzy namioty, pozostańmy tutaj”. – A jednak Chrystus sprowadził ich na ziemię. Podobnie i Apostołowie po Wniebowstąpieniu Chrystusa zeszli z góry Oliwnej i zgromadzili się w Wieczerniku, aby tam oczekiwać na przyjście Ducha Świętego. Mieli bowiem rozpoczęć wypełnianie zadania: iść na wszystek świat i dać świadectwo Chrystusowi.

Modlitwa o dobre przygotowanie do beatyfikacji
Stefana Kardynała Wyszyńskiego Prymasa Tysiąclecia